|
|
halofity słonorośla, solniskowa roślinność, rośliny żyjące na glebach zasolonych: na wybrzeżach mórz, w bezodpływowych dolinach rzek zasilanych wodami bogatymi w substancje alkaliczne (np. chlorki: chlorek potasu, węglany i siarczany), na obszarach solniskowych (słone źródła lub słona woda gruntowa) oraz w klimatach suchych. Halofity wykazują charakterystyczne cechy przystosowawcze: gruboszowatość (sukulenty) lub kseromorfizm (kserofity), związane z utrudnionym pobieraniem wody zasobnej w sole mineralne. Halofity posiadają wysokie wartości ciśnienia osmotycznego soku komórkowego (20-40 atmosfer), przewyższające niekiedy wartości ciśnienia osmotycznego roztworu glebowego. Niektóre z nich mogą wydzielać nadmiar soli dzięki odpowiednim gruczołom wydzielniczym występującym na liściach i łodygach. Wyróżnia się halofity bezwzględne (obligatoryjne) i względne (fakultatywne). Do grupy pierwszej należą rośliny rosnące wyłącznie na glebach słonych (np. muchotrzew solniskowy, soliród zielny), do drugiej występujące również gdzie indziej (np. na pastwiskach, śmietnikach), np. mannica odstająca, pięciornik gęsi oraz gatunki łobody i komosy. W Polsce najbogatsza flora halofitów występuje na terenach nadmorskich, na Kujawach oraz w okolicach Buska, Ciechocinka i Inowrocławia.
|
|
|