|
|
latimeria
ryba zaliczana do rodziny Coelacanthidae, rzędu celakantokształtnych (Coelacanthiformes), podgromady ryb trzonopłetwych (Crossopterygii). Zamieszkuje wody Oceanu Indyjskiego w rejonie wybrzeży Afryki Wschodniej, oraz wody Oceanu Spokojnego wokół Indonezji, dochodząc do głębokości 800 m. Bytuje w wodach o skalistym dnie. Jest jedynym żyjącym przedstawicielem ryb trzonopłetwych, wymarłych ok. 65 mln lat temu. Pierwszy okaz latimerii złowiono w 1938 u ujścia rzeki Chalumna do Oceanu Indyjskiego u wybrzeży Afryki Południowo-Wschodniej. Nazwa ryby pochodzi od nazwiska M. Courtenay-Latimer, kustosza East London Museum. Charakterystyczne cechy latimerii to płetwy umieszczone w ruchomych mięsistych trzonach, o szkielecie zbliżonym budową do pięciopalczastej kończyny, skostniały pęcherz pławny, obecność struny grzbietowej z zaczątkami kręgów o chrzęstnej budowie, ruchome połączenie głowy z tułowiem umożliwiające jej unoszenie w trakcie żerowania. Ciało latimerii pokrywają duże, okrągłe łuski o ciemnym stalowoniebieskim ubarwieniu, niekiedy białym, tworzącym cętkowanie po bokach ciała. Długość ciała do ok. 1,8 m, ciężar ciała do 100 kg. Pożywienie latimerii stanowią ryby i głowonogi. Jest gatunkiem żyworodnym, podczas ciąży trwającej ok. 13 miesięcy larwy rozwijają się w jajach, przy czym odżywiane są przez pokarm zawarty w woreczku żółtkowym i przez organizm matki za pośrednictwem organu będącego odpowiednikiem łożyska u ssaków. Samica rodzi jednorazowo kilkadziesiąt młodych o długości ok. 38 cm, które wyglądem przypominają osobniki dorosłe. Ze względu na doniosłe znaczenie dla nauki latimeria objęta jest międzynarodowym zakazem połowów i znajduje się pod całkowita ochroną, od 19 kwietnia 2000 chroniona przepisami CITES.
|
|
|
o stronie
