|
|
pradolina szeroka, ogromna dolina o płaskim dnie, zwykle z kilkoma poziomami teras, powstała w okresie lodowcowym. Pradoliny ciągnęły się równolegle do czoła lądolodu i były żłobione przez wody pochodzące z jego topnienia. Pradoliny tworzyły się w plejstocenie na wielu obszarach, zarówno Europy, jak i Ameryki Północnej. Na terenie Polski czoło lądolodu blokowało naturalny spływ wód na północ, stąd wody topniejącego lodowca łączyły się z wodami spływającymi z południa i razem poszukiwały odpływu, w zlodowaceniach starszych ku południowemu wschodowi (do Morza Czarnego - Pradolina Podkarpacka), w młodszych ku zachodowi (do Morza Północnego - Pradolina Warszawsko-Berlińska, Toruńsko-Eberswaldzka i in.). Współcześnie pradoliny są jedną z ważniejszych form rzeźby na Niżu Polskim, ich istnienie warunkuje układ sieci rzecznej, która cechuje się występowaniem wielu równoleżnikowych (głównie kierujących się na zachód) odcinków rzek, m.in.: Odry, Warty, Noteci, Wisły, Narwi, Baryczy.
|
|
|