|
|
skalice skałki, ogólna nazwa form terenu powstałych w wyniku oddziaływania procesów erozji lub denudacji, dzięki którym na powierzchni Ziemi odsłania się skała nie przykryta zwietrzeliną. W zależności od kształtów wyróżniamy:
1) turnie (turniczki, chłopki skalne) - cechujące się pionowymi lub zbliżonymi do pionu ścianami i nieco zaokrąglonym wierzchołkiem,
2) iglice (igły) skalne - o smukłym kształcie, pionowych ścianach i ostrym wierzchołku,
3) baszty skalne - cechujące się pionowymi ścianami i płaskim lub zaokrąglonym wierzchołkiem,
4) kopy skalne - o kształcie podobnym do baszt, lecz niższe i szersze,
5) grzyby skalne o spłaszczonym wierzchołku, przewieszonych ścianach i podstawie znacznie węższej od wierzchołka,
6) maczugi skalne - cechujące się smukłym kształtem, nieco zaokrąglonym wierzchołkiem i miejscami przewieszonymi ścianami,
7) mury skalne - o wydłużonym kształcie i dwóch równoległych do siebie ścianach skalnych,
8) ambony skalne (kazalnice) - o płaskim wierzchołku, pionowych ścianach z trzech stron, z czwartej strony przyrośnięte do stoku.
Powstanie poszczególnych rodzajów skalic zależy m.in. od: biegu, upadu, spękań i odporności skały, rodzaju procesów wietrzeniowych i denudacyjnych, tempa usuwania zwietrzeliny. Skalice nazywa się często skałami, niesłusznie, ponieważ słowo skała oznacza utwór geologiczny, a nie formę terenu.
W Polsce skalice często występują w górach (Tatrach, Pieninach, Bieszczadach, Sudetach), a także na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej.
|
|
|