|
|
wyżyna makroforma powierzchni Ziemi, położona co najmniej na wysokości 250 m n.p.m. (wg innych poglądów 175, 200 lub 300 m n.p.m.) i cechująca się najmniej kilkudziesięciometrową wysokością względną oraz stosunkowo słabo urozmaiconą rzeźbą, nie przybierającą charakteru górskiego. Wyżyny występują na różnych wysokościach bezwględnych, dochodzących do kilku tys. m n.p.m. (Wyżyna Tybetańska w Azji, Altiplano w Ameryce Południowej).
Pod względem genetycznym wyżyny stanowią:
1) stare, zniszczone obszary górskie,
2) podniesione blokowo obszary płytowe,
4) niższe części obszarów górskich, w tym kotliny śródgórskie, pogórza, wyżyny przedgórskie.
W Polsce obszary wyżynne występują przede wszystkim w pasie tzw. starych gór i wyżyn, związanym z orogenezą hercyńską (Wyżyny: Lubelska, Kielecko-Sandomierska, Przedborska, Krakowsko-Częstochowska, Wieluńska, Śląska, Niecka Nidziańska, niektóre części Sudetów), oraz w Karpatach (Pogórze Karpackie, Kotlina Podhala, Kotlina Żywiecka). Charakter wyżyn mają także najwyższe części pojezierzy, np. środkowa część Pojezierza Kaszubskiego.
|
|
|