|
|
zoogeografia
geografia zwierząt, jedna z dziedzin zoologii, nauka zajmująca się rozmieszczeniem zwierząt na kuli ziemskiej, przyczynami tego rozmieszczenia, zróżnicowaniem przestrzennym zwierząt. Zoogeografia bada m.in.: przyczyny rozmieszczenia zwierząt na podstawie świadectw kopalnych (zoogeografia historyczna), zależność rozmieszczenia zwierząt od warunków środowiskowych (zoogeografia ekologiczna), strukturę fauny i zasięg organizmów (zoogeografia strukturalna), wzajemne oddziaływanie społeczeństw ludzkich i zwierzęcych (zoogeografia stosowana), rozsiedlenie zwierząt w czasach prehistorycznych (paleozoogeografia). Na podstawie podobieństw i różnic w poszczególnych faunach wyróżnia się krainy (1875, Ph.L. Sclater) i królestwa (1896, R. Lydekker) zoogeograficzne. Początki zoogeografii sięgają czasów starożytnych, w których powstały pierwsze zapiski o występowaniu określonych gatunków zwierząt na danym terytorium. Rozwój zoogeografii nastąpił w czasach podróży i odkryć geograficznych zapoczątkowanych w XVII w. Kolejno powstawały opracowania naukowe wyników odkryć podróżników, np.: dzieło E. Zimmermanna Specimen zoologiae geographicae quadrupedum domicilia et migrationes sistens (1777), Ch.R. Darwina O powstawaniu gatunków drogą doboru naturalnego (1859, wydanie polskie 1884) oraz A.R. Wallace'a The Geographical Distribution of Animals (tom 1-2, 1876). Rozwój zoogeografii w Polsce przypada głównie na okres międzywojenny. Pierwszym polskim opracowaniem zoogeograficznym w formie podręcznikowej był Zarys geografii zwierząt (1921) J. Domaniewskiego.
|
|
|
o stronie
