|
|
BAJKAł PERłą SYBERII
Bajkał perłą Syberii Rosjanie z dumą mówią o nim "perła Syberii". Jest przyrodniczym fenomenem na skalę światową. Procesy, które w nim zachodzą, powodują ciągłe rozrastanie. Prędkość rozchodzenia się jego brzegów jest porównywalna z prędkością rozchodzenia Ameryki i Afryki. A przy tym pozostaje wciąż tajemniczy i czarujący.
Piękno Bajkału jest urzekające. Jezioro położone w rejonie Syberii Wschodniej, otoczone górami o wysokości powyżej 2500 m n.p.m, mające długość ok. 670 km i szerokość do 73,5 km, intryguje zarówno turystów, jak i badaczy. Bajkał jest zaliczany do najstarszych jezior na Ziemi, jego wiek szacuje się na 25 mln lat. Jest najgłębszym jeziorem na świecie, a to za sprawą jego położenia w rowie tektonicznym. Najgłębsze miejsce ma 1620 m (największa kryptodepresja), a średnia głębokość jeziora to 730 m. Rozmiary te powodują, że woda słodka Bajkału stanowi 20% wody pitnej na Ziemi. Do jeziora wpada 336 rzek, wypływa tylko jedna, ale potężna Angara.
Pozostające z dala od rozwiniętych obszarów miejskich, pod ochroną surowego, syberyjskiego klimatu, jezioro zachowuje swoją magię. Spacerując zimą po lodzie ma się wrażenie, że chodzi się po wodzie, chociaż grubość tafli sięga 1 m. Woda jest tak czysta, że widać kamienie na dnie. Można też ją pić bez przegotowania. Pozostaje jednak bardzo zimna. Średnia jej temperatura w roku wynosi zaledwie 6 st. C. Latem jezioro ogrzewa się najwyżej do 14 st. C. Cieplej jest tylko w zatokach (23 st. C), co pozwala na kąpiel. Mimo tego zimy bywają tu srogie. W południowej części Bajkału lód utrzymuje się 4 miesiące, natomiast w północnej aż 6 m-cy. Zimą też pojawiają się tu drogi kołowe (tzw. zimniki), które prowadzą przez jezioro.
Tak surowy klimat skłonił w przeszłości uczonych do stwierdzenia ubóstwa pod względem flory i fauny. Z błędu tego wyprowadził ich polski uczony, Benedykt Dybowski. Udokumentował on wielką różnorodność biologiczną jeziora i jego sąsiedztwa. W Bajkale żyje ponad 1200 gatunków zwierząt i około 600 gatunków roślin, ok. 75% to endemity. Należą do nich gąbka, gołomianka, kiełże, wirki, omul i nerpa. Omul to jedyna ryba z łososiowatych, która zaadoptowała się w jeziorach słodkowodnych - występuje tylko w Bajkale. Interesującym gatunkiem jest nerpa - słodkowodna foka. Wokół jeziora rozciąga się tajga. Jest ona schronieniem dla wielu zwierząt futerkowych, niedźwiedzi, jeleni syberyjskich. Aby chronić przyrodę Bajkału, utworzono wokół niego Nadbajkalski Park Narodowy.
|
|
Turysta nie może się nudzić, przebywając nad Bajkałem. Ma możliwość obserwowania tamtejszej przebogatej przyrody. Dozwolone jest odwiedzanie wysp, których na jeziorze jest kilkanaście. Wokół jeziora malowniczą trasą jeździ Krugobajkała - kolej umożliwiająca z okien wagonów podziwianie przyrody. Trasa brzegiem jeziora prowadzi przez 39 tuneli, które kuli polscy zesłańcy.
Nad brzegami Bajkału żyją Buriaci. Społeczność ta powoli ulega modom cywilizowanego świata, jednakże wciąż pozostają osady, w których kultywuje się tradycje. Wciąż praktykują szamanizm, są przesądni. Jednakże nie są wrogo nastawieni do ludzi, jeżeli zdobyć ich zaufanie, okazują się bardzo sympatyczni.
Podróż nad Bajkał może okazać się wspaniałą przygodą. Być może warto raz zrezygnować z uciech, które oferują "ucywilizowane" kurorty i pojechać zmierzyć się z pierwotną przyrodą.
Ciekawostki
- Gdyby wypuścić wody Bajkału przez Angarę (jedyną rzekę, która z niego wypływa), to proces ten potrwałby 400 lat.
- Aby osuszyć Bajkał, cała ludzkość musiałaby pić z niego wodę przez 40 lat.
- W rejonie Bajkału obserwuje się aktywność sejsmiczną. Ostatnie silne trzęsienie miało miejsce 31 lipca 1862. Woda wtedy zalała 200 km² lądu na 11 m głębokości, tworząc zatokę Prował.
Bajkał |
| położenie | pd.-wsch. Syberia, Rosja |
| powierzchnia | 31 471 km² |
| rzeki | wpada 336, wypływa Angara |
| główne miasta | Irkuck, Siewierobajkalsk |
Średnia ocena wystawiana temu artykułowi to 4.09.
Głosów oddanych: 118.
Jaką ocenę wystawiłbyś Ty?
Liczba komentarzy do artykułu: 2. [czytaj | nowy]
|
|
|
o stronie
